როგორ ვქმნად ქმედებების დონეზე

წინა მასალაში ჩვენ უკვე შევეხეთ მნიშვნელოვან საკითხს: „რა ახდენს ჩვენს ცხოვრებაზე მეტ გავლენას - აზრები თუ ქმედებები?“, ამიტომ ამჯერად აღნიშნულს აღარ დავუბრუნდები  და ჩავთვლი , რომ თქვენ გარკვევით ხედავთ კავშირს მათ შორის რასაც ვაკეთებთ, ვფიქრობთ, ვლაპარაკობთ და განვიცდით. ამ სტატიაში მე მინდა მხოლოდ ქმედებების ასპექტის შესახებ გიამბოთ.

როგორ შევქმნათ ჩვენი გამოცდილება და საკუთარი თავი ქმედებების მეშვეობით.

პირველი შეხედვით  რა შეიძლებ იყვეს ქმედებებზე მარტივი? თავის დროზე საკმაოდ გასასგებათ თქვა ამაზე რიჩარდ ბრენსონმა:

„ყველაფერი დაიკიდე. აიღე და გააკეთე !

მაგრამ როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, ძალიან ბევრს არ შეუძლია თავის სასარგებლოდ იმოქმედოს. არ იციან ეფექტური ქმედებების საფუძვლები. დიახ, ზუსტად ეფექტური, რამდენად ამაღლებულადაც არ უნდა მოგეჩვენოთ ეს სიტყვა. იმიტომ, რომ წყლის ნაყვა -ეს  სიბრიყვეა. ისევე, როგორც რაიმეს არაეფექტურად კეთება, როდესაც მისი შემადგენელი ნაწილები არ გაქვს შესწავლილი.

არაეფექტურად-ეს არ ნიშნავს, რომ თქვენ რაიმე შედეგს ვერ მიიღებთ. თუ აკეთებთ-მაშინ შედეგიც იქნება, მაგრამ როგორი? ეს უკვე საკითხავია. ხშირად ძალიან დიდი ხნის შემდეგ და თანაც იმ მოცულობით არა, როგორც თქვენ გესაჭიროებათ. ამასთანავე, იმ პროცესების ღრმა ცოდნის გარეშე, რომელთანაც თქვენ საქმე გაქვთ, თქვენ უამრავ უსარგებლო მოძრაობებს აკეთებთ, როგორც ფიზიკურ ასევე ენერგეტიკულ დონეზე და ტყვილად ხარჯავთ თქვენს ენერგიას. უაზროთ უშვებთ სხვა მიმართულებით და შემდეგ ნაბიჯზე ძალა აღარ გყოფნით.

გადაწვის ეფექტი, როდესაც ადამიანი თავისი იმედებით იღლება, დაფარულია სწორი ქმედებების, მე ვიტყოდი ენერგოშემნახველი ქმედებების არცოდნით.

პრაქტიკული.

რა იგულისხმება ეფექტური ქმედებების საფუძვლებში?

-ცოდნა

-სტრატეგია

-კონცენტრირება

რაც უფრო მასშტაბურია ამოცანა, მით უფრო მნიშვნელოვანია გაათვითცნობიეროთ ყოველი ელემენტი.

ცოდნა

ეს იმის გაგებაა თუ „როგორ?“. ნუ დაეყრდნობით დაჟინებულ „მე თვითონ ვიცი როგორ“. ეს უბრალოდ არამომგებიანია. პირადათ მე შეცდომები არ მაშინებენ, მე ვიცი, რომ გარკვეულ წილად  ეს გარდაუვალია, მაგრამ ვცდილობ მაქსიმალურად შევამცირო მათი რაოდენობა, რადგან დიდი გეგმები გამაჩნია ამ ცხოვრებაში. მე არ მაქვს იმდენი დრო, რომ ყველა კენჭს  ფეხი წამოვკრა და სვლა შევანელო.

„გამუდმებული პატარა შეცდომები და შეუთავსებლობები - ეს არამიზნობრივი მოქმედებების ნიშანია.

ყველაფერი დიდი ხნის წინად მოგონილია, შექმნილია და გამოცდილია მათი მეშვეობით, ვინც ჩვენამდე ამ გზით უკვე გაიარა, მაშ რისთვის იხარჯებით და ცხვირს იტეხავთ?

„ ეკონომია გაუწიეთ თქვენი სიცოცხლის დროს - სხვის შეცდომებზე ისწავლეთ

ე. რობინს

რამოდენიმე მაგალითი პირადი ცხოვრებიდან

როდესაც  რეკლამაში მივედი,  დაუსრულებლად ვსწავლობდი რეკლამას, გაყიდვებს და მარკეტინგს. სემინარებს და ტრენინგებს ვესწრებოდი. მაქვს ინდივიდუალური რეკორდი გაყიდვების გაორმაგების სახით ორდღიანი სემინარის შემდეგ. მომანიჭეს ამ სემინარზე რაიმე ახალი ცოდნა? არა, ძირითადი იქ თქმული მე უკვე ისედაც ვიცოდი. მაგრამ გაცილებით მეტი მომცეს - დახვეწეს უკვე არსებული ცოდნა.

როდესაც  პირველად გადავწყვიტე მოგზაურობაში გამგზავრება, მე აქტიურად შევისწავლე ინტერნეტი და შესაბამისი წიგნები. იმ დროისათვის (2007 წელი) მხოლოდ ორი ავტორის მოძიება შევძელი, ინფორმაცია მწირი იყო. და მე ნაკლებად მაღელვებდა, რომ მათ ზოგიერთ აზრს არ ვეთანხმებოდი, მე ვხედავდი, რომ მათ იტაცებთ თავისი საქმე (მოგზაურობა) და  მათ გამოცდილებას ვიზიარებდი. ვიწყებდი მათთან კამათს იმაზე რაზეც არ ვეთანხმებოდი? რისთვის? ჩემთვის ჩემი ენერგია უფრო მნიშვნელოვანია. მე მადლობელი დავრჩი იმ ადამიანების. მახსოვს, თუ რამდენი ხანი მიწევდა გამოწერილი წიგნების დალოდება, მაგრამ მე მაინც ვაგრძელებდი რჩეული ლიტერატურის გამოწერას.

როდესაც  გადავწყვიტე წიგნის დაწერა, ვიყიდე „როგორ დავწეროდ წიგნი?“ და „როგორ დავბეჭდოთ წიგნი?“. და ამასთანავე აქტიურად ვსწავლობდი ქსელს. ნიშნავს ეს, რომ მე თავად არ შემეძლო წიგნის დაწერა? რა თქმა უნდა არა. თანაც წიგნების ბაზარზე თავისი წესები დომინირებენ და ჩემთვის მნიშვნელოვანი გახლდათ მათი თავიდანვე ცოდნა. როდესაც მეკითხებიან თუ როგორ გამოსცენ წიგნი, მე ყოველთვის ვპასუხობ: „დაწერეთ სინოპსისი, მიამაგრეთ ხელნაწერი ვორდში და გაუგზავნეთ გამომცემელს“. კითხვის დამსმელი ხშირად ვერ გებულობს თუ რა მაქვს მხედველობაში, მაშინ როდესაც ეს ანბანია. საინტერესოა, რომ მე ძალიან ბევრს ვიცნობ ვისაც საკუთარი წიგნის დაწერა სურს... ჯერ არცერთს არ დაუწერავს.

როდესაც მე ბლოგში მოვედი,  გამოვიწერე წიგნი: „როგორ ვაწარმოვოდ საკუთარი ბლოგი“. თქვენ ალბათ უკვე დაიღალეთ ამ მაგალითებით, მაგრამ მე არ დავიღლები მათი აღწერით, რადგან ეს რეალური ფაქტია, რომელიც სულ ახლახანს გაკვირვებით შევიცანი. მე ამას ადრე უფრო ინტუიტიურად ვაკეთებდი, ეხლა კი გათვითცნობიერებულად ვმოქმედებ. თანაც აღნიშნეთ, რომ მე არ დავინტერესებულვარ არც ფორუმებით და არც დაჯგუფებებით. წიგნი - ეს ავტორის გამოცდილების საუკეთესოს კონცენტრატია, მაშინ როდესაც ფორუმებზე მეტ წილად არაპროფესიონალები იყრიან თავს. მე ჩემ ენერგიას ვუფრთხილდები.

როდესაც საიტების გაქაჩვა დავიწყე, მივხვდი რომ მხოლოდ წიგნები არასაკმარისი იქნებოდა, რადგან ბევრ ტექნიკურმა საკითხმა წამოყო თავი, რომლის გარკვევვაშიც ქაღალდზე რთული იყო. ამიტომ ქსელში შესაბამისი კურსები მოვიძიე. მე შევადარე ავტორები და ევგენი პოპოვი ვარჩიე. ძალიან მაგარი ვიდეო გაკვეთილებია, რომლის დახმარებითაც სულ რაღაც ორ კვირაში საკმაოდ გამაცნობიერა საიტთან მუშაობის, მისი წინ წაწევის და მსგავს საკითხებში. კერძოდ, თავდაპირველად მე შევისყიდე კურსი ვორდპრესსთან მუშაობაში, რომელიც ისე მომეწონა ხარისხით და მიდგომით, რომ შემდეგ შევიძინე ქსელში ბიზნესის ტექნიკური მომენტები და მათ დღესაც ვიყენებ საჭიროებისამებრ.

როდესაც მე ჰტმლ-აკინძვა დამჭირდა, მე შემეძლო სტანდარტული მიმართულების არჩევა. გამოიცანით რომელი? მართლები ხართ. შემეძლო მეყიდა წიგნი „როგორ ავკინძოდ ჰტმლ“. მაგრამ არა. ხომ გეუბნებით რომ გარკვევითდა ენერგოდაცულად უნდა იმოქმედოთ. მე შევისწავლე საკითხი და, შევადარე ოპციები და შევიძინე საოცარი პლაგინი, რომელიც ყველაფერს ჩემს ნაცვლად აკეთებს, გარდა ყავის მოდუღებისა)) ამ საკითხში ჩემთვის არამიზნობრივი იყო საფუძვლების შესწავლა და მე გადავწყვიტე პროგრესის მიღწევებით მესარგებლა, მაგრამ ეს რომ გამეგო წინა გზა უნდა გამევლო.

შემეძლო ყველაფრის უფასოდ მოძიება, ათასი ტონა ინფორმაციის გადახარისხებით? რა თქმა უნდა შემეძლო. მაგრამ ინტერნეტი აურაებელი მასალის შემცველია და ბევრი მათგანი უბრალო ნაგავს წარმოადგენს, ხოლო მე არც სურვილი და არც დრო გამაჩნდა, რომ მექექიალა მარგალიტების საძებნელად. ბლოგინგის ტექნიკური ასპექტი-ჩემი გატაცება არ გახლავთ და მე არ მსურს მასზე ბევრი დროის დახარჯვა, მირჩევნია ვწერო და ახალი პროგრამები შევიმუშაო. ამასთანავე,  გასაყიდათ შექმნილი ნივთი ობიექტურად უფასოზე გაცილებით უკეთესი  იქნება - შემქნელი მასში თავის გატაცებას დებს, რომელიც შემდეგში მყიდველზეც გადადის.

შედეგი?

საიტის არსებობის ერთი თვის  შემდეგ -1000 უნიკალური მომხმარებელი დღეში. მე შემეძლო აღნიშნული მაჩვენებლები ერთი წლის შემდეგ მომეპოვებინა, მაგრამ ჩემი სტრატეგიის მიხედვით სხვა სიჩქარეზე ვარ ორიენტირებული, ამის გამო არ ვზოგავ არც ძალებს და არც ფულს განვითარებაზე და სწავლაზე. რასაც თქვენც გისურვებთ.

საქმე იმაშია, რომ ანალიტიკურ აზროვნებასთან ყველაფერი წესრიგში მაქვს და ამიტომ ზედმეტი ილუზიების გარეშე შემიძლია გადავხედო წარსულსაც, როდესაც 20 წლის ვიყავი და წინაც გავიხედო, სადაც ჩემი ნაცნობები 40 წლისანი იმყოფებიან და შესანიშნავად ვაცნობიერებ , რომ თუ ეხლავე არ გავალ სათანადო სიჩქარეზე და არ დავიწყებ იმის კეთებას რაც მიყვარს მათთან ერთად ვისთანაც მსურს, მაშინ აღნიშნული არც 5 წლის  და არც 10 წლის შემდეგ არ მოხდება.

რაც შეეხება საიტს-ეს მხოლოდ პატარა მაგალითია იმისა, რაც მხოლოდ პატარა შემადგენელი ნაწილია სრული სურათისა. ასე რომ...

თუ თქვენ აქამდე კითხულობთ, მაშინ რა გაქვთ დასაკარგი? გავაგრძელოთ.

სტრატეგია.

ის ფაქტი, რომ თქვენთვის კერძის ინგრედიენტები ცნობილია, არ გხდით მზარეულად. მეთანხმებით? უფრო მეტიც, თუ თქვენ კერძის პროდუქტებს აიღებთ და სხვა თანმიმდევრობით მოამზადებთ გემრიელი გამოვა?

ცოტა მარტივი მაგალითია, მაგრამ არასაკმარისია იყვეთ ჭკვიანები. იმდენად არასაკმარისი, რომ ხანდახან ყვირილი მინდება, როდესაც ჭკვიან ადამიანებს ვხვდები, რომლებიც ერთ ადგილზე არიან გაყინულნი.

საჭიროა სტრატეგია. ეფექტური კეთება-ეს თანმიმდევრული პროცესია.

რაც არ უნდა მოიფიქროთ: საიტი გახსნათ, კერძი მოამზადოთ ან ბოლოს და ბოლოს სამყარო დაიპყროდ (ხო მართლა, ან საკუთარი თავი შექმნად)-თქვენ ძალისხმევის გენერალური მიმართულება უნდა გაგაჩნდეთ, რათა თქვენი ენერგია დანიშნულებისამებრ მიედინებოდეს და არა გაუთვალისწინებლად იღვრებოდეს.

მე როგორ  ვიქცევი? პროცესს ეტაპებზე ვაწევრიანებ. პირველი, უახლოესი ეტაპი მკვეთრ სტრატეგიას და თანმიმდევრულ ქმედებებს უნდა შეიცავდეს, შემდეგში სურათის ზოგად ხედვას უნდა მოიცავდეს , მაგრამ მოქნილებას ყოველ წამს გეგმების შეცვლისა, თუ ამას სიტუაცია მოითხოვს.

ფოკუსი/კონცენტრირება.

იმაზე კონცენტრირება, რასაც აკეთებთ, აძლიერებს თვითონ საქმესაც და პროცესსაც აჩქარებს. ცნობილია, რომ რიგით ადამიანს უძნელდება რამოდენიმე საქმეზე ფოკუსირება. ქალის ფსიქიკა უფრო იოლად უმკლავდება აღნიშნულ ამოცანას, მამაკაცებისთვის უფრო რთულია - მათი პრიორიტეტი მიმდინარე ეტაპზე მხოლოდ ერთ რამეზე ვრცელდება. ამიტომ არის მნიშვნელოვანი მოახდინოთ ფოკუსირება და შეინარჩუნოდ იგი. გარკვეულ წილად თქვენი ფოკუსი/კონცენტრირება - ეს თქვენი პრიორიტეტებია: ცხოვრების ამ ეტაპიდან მიმდინარე დღის გეგმებამდე. არასდროს გადაიტვირთოდ თავი პრიორიტეტებით, წინააღმდეგ შემთხვევაში ვერ შეძლებთ ფოკუსის /კონცენტრაციის შენარჩუნებას. მოდით ეს ორი-სამი მთავარი ამოცანა იყვეს, დანარჩენი - მეორეხარისხოვნად მიიჩნიეთ.

„ უსარგებლოს აღმოჩენა  და მისი გაბედულად მოშორება - ეს ხელოვნებაა

ვისაც ნათელი მიზნები არ გააჩნია, როგორც წესი გარკვეული პრიორიტეტებიც არ აქვს, ისინი მათ ხშირად ეცვლებათ, რის გამოც ამ ადამიანებს უჭირთ კონცენტრირება. უბრალოდ ობიექტი არ გააჩნიათ.  მათი ენერგია, გაფუჭებული შადრევანივით აფრქვევს - ზოგჯერ უაზროდ მკვეთრად არაფერზე მიმართული, ზოგჯერ კი არაფერზე არ ყოფნით ძალა. იმისათვის რომ ფოკუსი/კონცენტრირება მოახდინოდ, თავდაპირველად მიზნებია საჭირო და ზოგადი გარკვევა იმაში, თუ რას მოელოდებით ცხოვრებისაგან. შემდეგ კი -  თქვენი ყურადღების კონცენტრირება ავარჯიშოთ. ეს თვისებაა, რომელც შესაძლებელია განავითაროდ და შეინარჩუნოდ, როგორც ჩვევა.

ჩემი თანმიმდევრობა დაკვირვებული მკითხველისათვის ნათელია: წარსულისაგან განთავისუფლება - ახალი მიზნების დასახვა - ყველა სფეროზე შათანხმებული ქმედებების განხორციელება.

„გზა მოგზაურის ფეხებს ქვეშ იბადება

ნურასდროს ნუ დაელოდებით. იმოქმედეთ და პროცესში სიახლეებს დაეუფლეთ. სწავლა  ქმედების /საქმის/კეთების გარეშე - ეს ლეშია თქვენს თავში, საქმე სწავლის გარეშე-ეს ჩქაროსან მაგისტრალზე თვალახვეული გადაადგილებაა. თქვენ არ შეგიძლიათ ყველაფრის გათვლა, ეს უკეთესიც არის, მაგრამ შეგიძლიათ მთავარზე მოახდინოთ კომცენტრირება/ფოკუსირება ცხოვრების მიმდინარე ეტაპზე და ყოველთვის გააუმჯობესოთ, ახლის შეტანით, ცოდნის წყალობით და შესაძლებლობებით. აი ეს არის განვითარება ქმედებების/კეთების მეშვეობით.

აზრები და ქმედებები

ორი უკიდურესობა არსებობს:

1. ჩავთვალოთ, რომ ყველაფერს ქმედებები განაპირობებენ და

2. ჩავთვალოთ, რომ ყველაფერს ჩვენი აზრები წყვეტენ.

პირველი მიდგომა ტრადიციულია - რასაც გავაკეთებ იმას მოვიმკი. ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული თუ რამდენ ძალისხმევას გავიღებ გარკვეული მიმართულებით. არსებობს ცნობილი 10 000 საათის წესი, რომლის თანახმად ადამიანი თავის საქმოიანობაში საუკეთესო ხდება.

>>20 წლის წინად ფსიქოლოგ ანდერს ერიქსონმა თავის ორ კოლეგასთან ერთად გამოკვლევა ჩაატარა ბერლინის მუზიკის აკადემიაში.

საინტერესოა, რომ მან ვერ შეძლო ვერცერთი ადამიანის მოძებნა, რომელიც ოსტატობის მაღალ დონეს მიაღწია შრომის გარეშე და სხვა დანარჩენ თანატოლებზე ნაკლები ვარჯიშით. ისეთებიც ვერ მოიძებნა, ვინც ყველა ღონეს ხმარობდა , ბევრს შრომობდა , მაგრამ ვერაფერს მიაღწია სათანადო მონაცემების არქონის გამო.

არის კიდევ ერთი თვალსაჩინო მაგალითი, რომელიც სპორტს უკავშირდება. თავში  რამდენიც არ უნდა ატრიალო, რომ შენ საუკეთესო სპორტსმენი ხარ, შენ ვერასდროს მიაღწევ მწვერვალს სათანადო ვარჯიშის გარეშე.

მხოლოდ ფიქრით კუნთი არ იზრდება.

ვერასდროს ვერ გახდები ოლიმპიური ჩემპიონი ზემოთხსენებული 10 000 საათი ვარჯიშის გარეშე. ისევე, როგორც ცხოვრების ახალ საფუხერზე ვერ გადააიყვან საკუთარ თავს გარკვეული ძალისხმევის და ქმედებების გარეშე შენი ოცნების მიმართულებით.

ყველაფერი კარგი, მაგრამ მე მაინც ერთი კითხვა მიჩნდება:

ნუთუ მხოლოდ ვარჯიშსზე დახარჯული საათები განაპირობებს განსხვავებას ოქროსა და ბოლო ადგილოსნებს შორის ოლიმპიადაზე, იქ სადაც მხოლოდ საუკეთესონი ხვდებიან ?

>>>> 

მაგრამ არსებობს განსხვავებული მიდგომა, რომელმაც ბოლო 10 წლის განმავლობაში მყარად მოიკიდა ფეხი, რომლის თანახმად  ჩვენ სამყაროში ყველაფერი განსაზღვრულია აზრებით და მხოლოდ მათით. მნიშვნელობა არა აქვს ვინ ხარ და რას საქმიანობ, თუ შენ მიზანმიმართულად და სწორედ იაზროვნებ - შენი განვითარება გადაწყვეტილია. ჩემი აზრით მხოლოდ აღნიშნულზე დაყრდნობა იგივენაირი უკიდურესობაა, როგორც პირველი ვარიანტი.

კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ კუნთი მხოლოდ აზრებით არ დაიბერება. და ეს ეხება როგორც ფიზიკურ, ასევე სულიერ კუნთებს. თეორიულად, ეს შესაძლებელია, თუ თქვენ განვითარების ისეთ საფეხურზე იმყოფებით, რომ უბრალო გააზრებით ფიზიკურ სამყაროს ჰქმნით/ცვლით, მაგრამ პრაქტიკულად-ასეთ შემთხვევაში თქვენ აქ აღარ იქნებოდით.

აზრები, რა თქმა უნდა, ჰქმნიან. შესაძლებელია თქვენთვის ახალი სამუშაო ადგილი გამონახოთ, მანქანა შეიძინოთ, რომელიმე საკითხთან დაკავშირებით ხელსაყრელი პირობები შეიქმნათ, მაგრამ კარდინალურად საკუთარი გამოცდილების შეცვლა, საკუთარი თავის გარდაქმნა, ახალ ფინანსურ ან პირადულ სიმაღლეზე გადასვლა მხოლოდ ფიქრი/აზრებით არ გამოვა. ამას მუშაობა/კეთება უნდა დაუმატოდ.

მხოლოდ ფიქრებზე/აზრებზე  დაყრდნობა არ არის მიზანშეწონილი. ოცნებებში ჩაშვების და აზროვნების რეალურ მუშაობას შორის, როდესაც თქვენი გონებრივი მოქმედება თქვენივე მტკიცე განზრახვით არის ნაკარნახევი - ძალიან ვიწრო ზღვარია. არსებობს საშიშროება, რომ თავს  ფანტაზიებში ამოყობთ.

რისთვის მომყავს ეს მაგალითი. იმისთვის , რომ აუცილებელია საკუთარი სიტყვების და ქმედებების სინქრონიზირება.

მხოლოდ ფიქრი არ არის საკმარისი, ისევე როგორც არ არის საკმარისი მხოლოდ ქმედებები, თუ საკუთარი გონების ძალის ფოკუსირებას არ მოახდენთ პროცესზე.

სანამ გონება ერთს აკეთებს, ხოლო ხელები მეორეს - თქვენი ცხოვრება არარეალიზებულ ოცნებებსა და დაუსრულებელ საქმეებს შორის დახტის, რაც გფიტავთ და არანაირ ძალას აღარ გიტოვებთ რაიმე ახალი რომ წამოიწყოთ. ეს იმას კი არ ნიშნავს, რომ თქვენ ენერგია არ გაგაჩნიათ, ენერგია არის - ის უხვად არის თქვენს გარშემო, უბრალოდ თქვენ მას სრულად ხარჯავთ შეუსაბამო წამოწყებებზე.

მოიშორეთ ყველაფერი ზედმეტი, ფოკუსირება მოახდინეთ მთავარზე, მოიყვანეთ აზრები და ქმედებები წესრიგში (დღევანდელ დღესთან შესატყვისად) და მიიღეთ საპასუხო შედეგი, პირველ რიგში ენერგეტიკული. თქვენ მიიღებთ ძალების მოზღვავებას, აი მაშინ დაიწყბეთ თქვენს ცხოვრებაში ახალი ელემენტების შეტანას. თავად  შეიგრძნობთ, რომ კიდევ რაღაც ახალი უნდა ჰქმნათ, და არა იძულებითი საქმიანობა გააგრძელოდ.

კითხვაზე: რომელი უფრო მნიშვნელოვანია - აზრები თუ მოქმედებები ? - პასუხია, რომ არსი ზუსტად მათ შორის შუალედშია. ქმედებების გარეშე საერთოდ შორს ვერ წახვალ, მიზანმიმართული აზრების გარეშე - სავარაუდოთ სხვაგან მოხვდებით, რადგან არაკონტროლირებადი აზრები ხშირად ეჭვებისკენ იხრებიან, ხოლო ერთადერთი საშუალება ეჭვები მოიცილოთ - კეთება დაიწყოთ. ამაზე მოგვიანებით.

P.S. მალე გადავალთ პრაქტიკულ მატერიალზე: „როგორ ვქმნათ ქმედებების დონეზე“, “როგორ ვქმნათ გონების დონეზე, „როგორ ვქნად სიტყვების დონეზე“ და „როგორ ვქმნად განწყობის დონეზე“. 

ტრანსფორმაციის ინსტრუმენტები

მოდით თავიდანვე შევთანხმდეთ: ტრანსფორამაციის ინსტრუმენტების შესახებ ცოდნა და მათი გამოყენება - სხვადასხვა რამეა. ძალიან ბევრს არ ძალუძს ამ უფსკრულის დაფარვა, მათ „ყველაფერი იციან და ყველაფრის შესახებ წაკითხული აქვთ“ , მაგრამ არ შეუძლიათ არათუ კარდინალურად შეიცვალონ, არამედ ერთი ნაბიჯიც კი გადადგან. მე ყოველთვის მაკვირვებდა ეს ფენომენი და მიბიძგებდა შემესწავლა აღნიშნული, როგორც საკუთარ მაგალითზე, აგრეთვე ჩემს ახლობლების ცხოვრებისეული ისტორიების მაგალითებზე. შედეგებზე ქვევით მოგახსენებთ.

პირველი, რაც უნდა გააკეთოდ - შეეშვით საკუთარი თავის დადანაშაულებას. საკუთარი თავი უნდა შეიცნოთ, მიიღოთ და მიუტევოდ ნებისმიერ შემთხვევაში და მარტივად დაემშვიდობოთ წარსულის შეცდომებს. „მარტივად“ - ანუ აღარ გამოეკიდოთ იმას, რაც იყო.  იყო და იყო - აღარ არის და მორჩა.

მხოლოდ საკუთარ თავთან მეგობრობიდან იწყება ნამდვილი ტრანსფორმაცია.

საქმეს შეუდგეთ.

ტრანსფორმაციის ინსტრუმენტები ანუ როგორ შევქმნათ ახალი ცხოვრების გამოცდილება ?

ჩვენ საკუთარ გამოცდილებას ვიძენთ, ამასთანავე საკუთარ თავსაც, ერთდროულად ოთხ დონეზე: აზრები, სიტყვები, ქმედებები და მდგომარეობა.

აზრები

აზრები მატერიალურია და პირდაპირი დამოკიდებულება აქვთ მასთან, თუ რას ვიღებთ და რას წარმოვადგენთ საერთო ჯამში. მხოლოდ აზრით არის შესაძლებელი საკუთარ ცხოვრებაში ახალი გამოცდილება მოიზიდო ან გადაულახავი ბარიერები შექმნა. დღევანდელ სივრცეში უამრავი მასალა არის დაწერილი აღნიშნულის შესახებ. ამიტომ ამაზე აღარ შევჩერდები. მიმაჩნია, რომ არ არის აუცილებელი ზედმიწევნით შეისწავლო მობილური ტელეფონის მოწყობილობა იმისათვის, რომ მისით ისარგებლო. აზრები - ეს ის ინსტრუმენტია, რომელიც მცოდნე ადამიანის ხელში, ოთხი „იარაღიდან “ ყველაზე მძლავრია. მაგრამ ისიც არ არის საკმარსი. აუცილებელია დანარჩენი ინსტრუმენტებთან  ერთიანობაში მოყვანა.

სიტყვები

სიტყვებიც მატერიალურნი არიან და ძალა გააჩნიათ, განსაკუთრებით სიტყვები, რომელნიც მეორდებიან ან/და ჩაწერილნი არიან. აქედან წარმოიშვება ლოცვების და მანტრების უდიდესი ძალა ყველა რელიგიაში. რიგი მეცნიერებისა, მაგალითად ენტონი რობინსი, ამტკიცებენ, რომ რამოდენიმე ჩვეული სიტყვის საკუთარ ლექსიკონში შეცვლის გზით რომელიმე სიტუაციის  მიმართებაში შეუძლია გავლენა მოახდინოს აღნიშნული თემის სრულ პროცესზე.  ამის შესახებ სხვა დროს ვისაუბროთ, დღეს ყურადღების აქცენტირებას ინსტრუმენტების პირდაპირ გამოყენება/მოხმარებაზე გავამახვილებ.

ქმედებები

ეს არის ის, რასაც ჩვენ უშუალოდ ვაკეთებთ და რისკენ მივმართავთ ჩვენ ენერგიას ფიზიკურ გამოვლინებაში.  ყველაზე ბანალური:

გააკეთე - მიიღე. არ გააკეთე - ნუ გაგიკვირდება.

მაგრამ კარდინალური ცვლილებებისათვის მხოლოდ ქმედებებიც არ არის საკმარისი. საკმაოდ დიდხანს  იქნება საჭირო კეთება, როგორც სამყაროს გარშემო შიშველი ფეხებით მოგზაურებისას – ერთის მხრივ შესაძლებელია (თუმცა კითხვის ნიშანი მაინც არსებობს), მეორეს მხრივ კი - ფეხებს უფრთხილდები. და საერთოდ რისთვის ? არის გაცილებით სასიამოვნო საშუალებები სამყარო მოინახულო. ჩვენ შემთხვევაში - ეს არა მხოლოდ აკეთო, არამედ გამოიყენო ყველა დანარჩენი ინსტრუმენტები.

მდგომარეობა/განწყობა

ის, რასაც ჩვენ განვიცდით/ვგრძნობთ. ეს  შემომავალი ემოციები არ გახლავთ, ეს უფრო შინაგანი ფონია - დომინანტი გრძნობები.

უხეში მაგალითი.  თუ თქვენ მოწყენილი იყავით გუშიან, მოწყენილი ხართ დღესაც, 90% ალაბათობით თქვენ მოწყენილი იქნებით ხვალაც. ყველაფერი ისე აეწყობა, რომ თქვენ მოწყენილათ იგრძნოთ თავი. თქვენი დღევანდელი განწყობით, ხვალინდელი დღის განწყობის ტრანსლირებას ახდენთ.

გარკვეული სახით ეს ყველაფერი ჩვევის დონეზე მუშაობს, მაგალითად, როგორც მწეველის ორგანიზმი ნიკოტინის მორიგ „დოზას“ ითხოვს. ის სიგარეტს მოითხოვს. ასე რომ, წუწუნა ტიპიც წუწუნის და უჟმურობის „დოზას“ ითხოვს, რათა მიეცეს საშუალება მოიწყინოს და ცუდ განწყობაზე დადგეს. ის ჩვევაში აქვს გადასული, მისთვის ეს ყველაფერი ნორმალური, ჩვეული  მდგომარეობაა.  სხვათაშორის, იგივე ეხება მხიარულ ხალხს, ვისთვისაც ბუნებრივია ბევრი სიცილი და მხიარულება - მათაც ჩვევაში აქვთ გადასული და ეს მათთვის ცხოვრებისაგან ყველაზე დიდი საჩუქარია. საუბარია ფონურ მდგომარეობაზე, რომელიც ავტომატურად ირთვება და არა ყველა დროებით ზედაპირულ  ემოციებზე. 

რომელი ფონი დომინირებდა თქვენში დღევანდელ დღეს?

როგორც პრაქტიკა გვიჩვენებს, უმეტესობა საქმის კურსში არ არის, რომ:

განწყობა/მდგომარეობა (შინაგანი დომინირებული ფონი) ასევე ქმნის აზრებთან და ქმედებებთან ერთად. ის თავის თავს ავტომატურ რეჟიმში განმეორებით განუწყვეტლივ ქმნის მანამდე, სანამ გათვითცნობიერებულად არხს არ გადართავთ.

მეცნიერულად რომ მიუდგეთ, მაშინ ავღნიშნავ, რომ განწყობას მართავენ ქვეცნობიერი აზრები, რომელნიც ისევე ქმნიან, როგორც ცნობიერი აზრები. წრე შეიკრა. განწყობა/მდგომარეობა , თავის მხრივ, ასევე გავლენას ახდენს და ქმნის ქვეცნობიერ აზრებს. მაგრამ ჩვენთვის არ არის მნიშვნელოვანი რა იყო უწინ „ქათამი თუ კვერცხი“, მნიშვნელოვანია ორი ფაქტი:

1. განწყობა/მდგომარეობა ქმნის.

2. განწყომა/ნდგომარეობა შეგიძლიათ ცნობიერად ცვალოთ. 

ეს ორი რამ საკმარისია იმისათვის, რომ თქვენი ცხოვრება გადაატრიალოთ !

ცხოვრების სიჩქარე

აბა დაუფიქრდით, თუ როგორ უფრო მოხერხებულია ველოსიპედის მართვა: დაბალ თუ მაღალ სიჩქარეზე? ამასთან თუ თქვენ ცუდ გზაზე გიწევთ გადაადგილება ?

მათ, ვისაც ველოსიპედი მხოლოდ სურათზე არ აქვთ ნანახი - კითხვა რიტორიკულია/პასუხი მარტივია. დანარჩენები - სასწრაფოდ შეკაზმეთ ველოსიპედები და ყველაფერი საკუთარ თავზე გამოსცადეთ. ეს , სხვათშორის, პასუხია სხვა კითხვაზეც: როგორ შეიძლება უფრო მარტივად ცხოვრებაში ბალანსი შეინარჩუნო?

წონასწორობა - სტატიკური მდგომარეობა არ გახლავთ. და ყველა ჩვენთაგანის პასუხისმგებლობაა, რომ აღნიშნული წონასწორობა დამოუკიდებლად შევინარჩუნოდ და ტვირთად არ ავკიდოთ ახლობლების „სიყვარულზე და გაგებაზე“, რაც სხვა არაფერია თუ არა ენერგეტიკული ვამპირიზმი.

სიჩქარე ყველაფერს ამარტივებს. და ეს მხოლოდ ველოსიპედს არ შეეხება. შენ მუდამ ტონუსში ხარ, შენ  აზრებს უბრალოდ დრო არ რჩებათ გასაფანტად, ეჭვებში და შიშებში გადაშვება - შენ ძალიან ბუნებრივად იმყოფები აწმყოში, რომელიც, როგორც ცნობილია, არის ყველა ცვლილების საშუალება. როდესაც შენ კონკრეტულ მიზნებს სახავ და მათკენ მიემართები და არა სამომავლოდ გადადებ, სხვა სიტყვებით - არ ამუხრუჭებ,  გარკვეულ მომენტში ცხოვრება შენთვის გაცილებით საინტერესო ხდება და რაც საოცარია-უფრო მარტივდება, იმასთან შედარებით, როდესაც შენ „შვებულებიდან შვებულებამდე ცხოვრობდი“.

ხალხი, რომლებმაც თვითონ აირჩიეს მიმართულება, სიჩქარის რეჟიმი დააყენეს და პროცესით ტკბებიან, გაცილებით მდგრადები და ჰარმონულები არიან, ვიდრე ისინი, ვინც ძიებაში იმყოფებიან.

წინა ჯერზე  თემა წამოვწიე წარმოდგენის ქონის აუცილებლობაზე იმის შესახებ თუ რა გსურს ოთხივე სფეროში. დღეს  მინდა ეს თემა გავშალო პრაქტიკული ასპექტიდან გამომდინარე.

მაშ ასე, ვსახავთ ცხოვრების მიზნებს და სიჩქარეს ვკრიფავთ.

გადაშალეთ ბლოკნოტი, რომელსაც მომავალშიც დაუბრუნდებით. დაწერეთ  ოთხ გვერდზე სათაურები: სული, სხეული, საქმე, ურთიერთობები და დააფიქსირეთ, როგორ გსურთ გამოიყურებოდეთ 5 წლის შემდეგ ყველა აღნიშნულ სფეროში. მაგრამ ამჯერად ყველაფერი ზედმიწევნით გააზრებულად დაწერეთ და გაითვალისწინეთ, რომ თითოეული თქვენი სიტყვა თავის დონეზე მომავალს ჰქმნის. თავდაპირველად შეგიძლიათ შავი ვერსია დაწეროთ და არაერთხელ. შემდეგ კი დაუბრუნდით, და ზედმიწევნით/სკურპულოზურად გაიარეთ ყველა სიტყვა და გაანალიზეთ-მზად ხართ, რომ ეს მოქმედებდეს თქვენს მომავალზე თუ უკეთესი იქნებოდა სხვა რამით შეცვალოთ?

ბლოკნოტში უნდა დარჩეს თქვენი ურყევი და ოპტიმალური ხედვა თქვენი თავის ოთხივე სფეროში:

-სული

ეს საკუთარ თავთან ურთიერთობას მოიცავს. საკუთარ თავში შემოქმედის აღიარება. ყველაფერი რაც თქვენგან რჩება სხვა ხალხის თქვენზე წარმოდგენების, საგნების და საქმეების გარეშე. ვინ ხართ თქვენ?

-სხეული

ფიზიკური მდგომარეობა, გარეგნობა, ენერგეტიკა, როგორც ფიზიკური ასევე შინაგანი ძალა. ქმნის სურვილი

-საქმე

რას აკეთებ (რაზე არის მიმართული თქვენი ძალა , ნიჭი, ცოდნა, ენერგია) და რას იღებ სანაცვლოდ.

თუ შენ არაფერს არ აკეთებ, მაშინ ნუ გაგიკვირდება რომ სანაცვლოდ იგივეს მიიღებ. ჩვენ შეგვიძლია ავირჩიოთ რა ვაკეთოდ და რა მივიღოთ (და ეს ძალიან დიდი საჩუქარია - მადლობა მისთვის შემქმნელს), მაგრამ ნუ იფიქრებთ, რომ ბუნების კანონები პირადად თქვენზე არ ვრცელდება - და თქვენ, რატომღაც იმასაც  კი მოიმკით რასაც არ დათესთ :(

-ურთიერთობები

ეს ყველა ურთიერთობას მოიცავს, ოჯახიდან და საყვარელი ადამიანით დაწყებული, ურთიერთობის წრით დამთავრებული, როგორც ახლო ასევე შორიც. ვინ არის თქვენ გვერდით და ვინ გხვდებათ ცხოვრების გზაზე.

თქვენი ამოცანაა ამომწურავად, მაქსიმუმ ერთ ფურცლად, გასცეთ საკუთარ თავს პასუხი, თუნ ვინ გინდათ გახდეთ ამ მიმართულებებით. კიდევ მოგიწევთ მუშაობა ფორმულირებებზე და ეს ძალიან მნიშძვნელოვანი მომენტია. სად შეიძლება მიხვიდეთ, თუ თქვენ გარკვევით მიმართულების ფორმულირებას ვერ ახერხებთ?

5 წლის დიაპაზონით წერეთ, ეგრე უფრო ეფექტურია და გლობალურად დაწერეთ.

„ ოცნება დიდია

მომისმინეთ, ადტრე მეც სკეპტიკურად უდგებოდი დროის შეზღუდვებს მიზნების დასახვისას. მე ყველაფერი და იმწამსვე მსურდა და თანაც როგორმე თავისთავად მომხდარიყო.

განსაკუთრებული ადგილი (ქალაქები, ქვეყნები,საახლები), სადაც ან რომლიდანაც არის შესაძლებელი მოგზაურობის დაწყება კონკრეტული მიზნების და ოცნებების მიმართულებით - არ არსებობს. არსებობს მხოლოდ  აქ და ეხლა !!!  და მხოლოდ აქ და ეხლა - თქვენ ან აირჩევთ მიმართულებას და მას მიყვებით, პირდაპირ იმ ადგილიდან სადაც იმყოფებით ან არა.

უმართავი დინება უმართავ შედეგებთან გაგრიყავთ, სამაგიეროდ გაცნობიერებული მოქმედებები ყოველთვის დასახულ მიზნამდე მიგაბრძანებენ, თუ არ დანებდებით და მოძრაობას განაგრძობთ.

ცხოვრების მიზნების დასახვის ეფექტური მეთოდი ორ ეტაპს მოიცავს:

1.      თქვენ 5 წლის გაშლით საზღვრავთ თქვენს მომავალს, უფრო ხალისიანად რომ მოგზაურობდეთ

2.      თქვენვე კონცენტრირდებით მთავარ მიზნებზე უახლოეს წელზე გაწერილს-და მათზე აჩქარებას ახდენთ/უმატებთ სჩქარეს

ყველა თავისთვის წყვიტავს  ურჩევნია ყველა სფეროში ერთდროულად იმოძრაოს თუ ერთი ორი სფერო აირჩიოს მიმდინარე ეტაპზე და პროცესში ჩაუშვას. პასუხისმგებლობას ნუ გაექცევით-პასუხი გაეცით დასმულ კითხვას და მიეცით თავს უფლება - როგორც  თვქენთვის უმჯობესია ისე მოიქეცით.

კონკრეტიკა.

თქვენი მთავარი ხედვა/სურათი ყოველთვის გლობალური და მოცულობითი უნდა იყვეს (და დეტალური, ამისათვის თქვენ ყველაფერი უნდა გაწეროთ და პასუხისმგებლობა აიღოთ ყველა გაწერილ სიტყვაზე), მაგრამ მიმდინარე ეტაპი შეიძლება კიდევ უფრო მოკლე ეტაპებზე დაიყოს. რაც უფრო მკვეთრია ფოკუსი, მით უფრო მარტივად არის შესაძლებელი ცხოვრების ტრანსფორმაციის მოხდენა.

ისინი, ვინც ოთხივე სფეროს ირჩევენ, შეიძლება გადახურდნენ დიდი მოცულობის გამო, თანაც თუ მანამდე მსგავსი გამოცდილება არ ჰქონიათ. ისინი, ვინც ერთ სფეროს ირჩევს და შემდეგ დანარჩენებს სამუდამოდ ივიწყებს,  ენერგიის უკმარისობის წინაშე აღმოჩნდებიან. გახსოვდეთ, რომ ბალანსის შენარჩუნება თქვენი პასუხისმგებლობაა. ნუ  გადაიგცევით ვამპირად და შემდეგ ნუღა გაგიკვირდებათ თუ რატომ არაფერი აღარ გამოგდით. მე ამ ყველაფერს გიყვებით არა უბრალო პოზიციიდან თუ „როგორ დავსახოთ ცხოვრების მიზნები“, არამედ კონკრეტულ ჭრილში - როგორ შექმნათ საკუთარი მე ხელახლად. ეს მნიშვნელოვანია. ჩემი მკითხველი უკვე გზას ადგას, უკვე ბევრი რამ სცადა და ბევრი რამ გამოსდის, მაგრამ არის მომენტები, რომლებიც ქვავდება და ყოველ წელს ეს მომენტები მის გამოცდილებაში სისხლხორცდება, როგორც დაუძლეველი. აი  ზუსტად მათ და შეიძლება კონკრეტულად შენ, მინდა უთხრა:

ყველაფერი რასაც კი მოისურვებთ შესაძლებელია ხელახლიდან შექმნათ ! ნესბისმიერ მომენტში ! საკმარისია გამოხვიდეთ წარსულიდან, დამკვიდრდეთ აწმყოში და ყველაფერი ახლებურად აკეთოდ, წარსული „მუხრუჭების“ გარეშე.

მაშ ასე:

1.      დასაახეთ მიზნები ხუთი წლის პერსსპექტივით

2.      გაერკვიეთ მიმდინარე წლის მიმართულებებში, იმ პირობით რომ:

-თქვენ რჩეულ სამიზნეეებზე აჩქარდებით და უფრო სწრაფად იმოძრავებთ, ვიდრე ამას მანამდე აკეთებდით.

-გზაზე ორიენტირებს დგავთ, ანუ წარმოდგენა გაქვთ როდის დაიწყებთ ახალ ეტაპს/გადახვალთ ახალ ეტაპზე

და გახსოვდეთ

„ყურადღებით მოექეცით  თქვენს სურვილებს - ისინი რეალობად იქცევიან

თვალყური ადევნეთ, თუ რა გსურთ. არ უგულვებელყოთ წერითი ფორმატი ვექტორების დასახვის დროს, ქაღალდი ყოველთვის გამოაშკარავებს დასამუშავებელს. იყავით მართალნი საკუთარ თავთან-რაც მოსაშორებელია -მოიშორეთ/რაც შესაცვლელია-შეცვალეთ.

ვინ, თუ არა თქვენ, აირჩვეს საკუთარი ცხოვრების მიმართულებას?

და ამოცანა მათთვის, ვინც თავის მიზნებს გაწერს. მიმართულების არჩევა-უკვე გადადგმული ნაბიჯია. პატარა, მაგრამ მის გარეშე შეუძლებელია. გილოცავთ, თუ თქვენ უკვე ის გადადგით. გთავაზობთ აღნიშნულის  გამაგრებას.: გაუგზავნეთ საკუთარ თავს წერილი მომავალში. ორი წერილი. ერთი წლის და 5 წლის პერსპექტივით, რომელშიც მეგობრულად აღწერთ თუ სად იქნებით   ერთი წლის შემდეგ და სად 5 წლის შემდეგ. ასვე დაწერეთ თუ რას აპირებთ მოიმოქმედოთ ამისათვის ამწუთს, როდის და სად აუჩქარებთ ნაბიჯებს/მოუმატებთ სიჩქარეს. ერთი სიტყვით, მოიკითხეთ თქვენი თავი-ვფიქრობ რომ ერთი წლის შემდეგ თქვენთვის ბევრი რამ ნათელი გახდება, სულ რომ არაფერი-სახალისო უდავოდ იქნება.